بررسی عوامل موثر بر ناپایداری برخی از لغزشهای استان مازندران و ارائه راهکار مناسب به منظور تثبیت آنها با استفاده از برنامه عادی رایانه ای ( عددی)

زمین لغزش یک پدیده طبیعی بوده که از دیرباز در زندگی انسان مطرح و بطور جدی آرامش فرد و جامعه را تهدید می کند. تثبیت شیروانیها همواره یکی از اصلی ترین مشکلات مهندسی ژئوتکنیک بشمار می رود.استان مازندران نیز از جمله مناطق لغزه خیز کشور بوده که همه ساله در اثر وقوع لغزشها، خسارات جانی و مالی فراوانی ببار می آید، لذا بررسی و تعیین علل لغزشها در سطح استان و ارائه راهکار مناسب و اقتصادی به منظور تثبیت آنها با درنظر گرفتن شرایط آب و هوایی ، تکتونیکی و زمین شناسی منطقه تحت لغزش ، لازم بنظر می رسید. به همین منظور لغزش منطقه رامسر در غرب ، روستای گلیج خیل در مرکز و روستای شبکلا در شرق استان بصورت آماری و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است . تجزیه و تحلیل انجام شده نشان می دهد که مکانیزم لغزش در اغلب شیروانیهای استان مازندران از نوع لغزش دورانی سطحی بوده و عواملی از قبیل عبور گسلهای فرعی از میان برخی لغزشها، نزدیکی گسلهای اصلی به پاره ای از شیروانیهای لغزشی ، بالا بودن میزان نزولات جوی و جنس خاک مناطق لغزشی از جمله عوامل موثر در ناپایداری شیروانیهای استان مازندران محسوب می گردند. برهمین اساس و طبق آزمایشها و آنالیزهای انجام شده بر روی لغزش روستای شبکلا ، چنین استنباط می گردد که بهترین روش پیشنهادی تثبیت شیروانیهای تحت لغزش در سطح استان، روش زهکشی می باشد.